بررسی تفاوتهای درون منطقه ای به لحاظ شاخص های توسعه یافتگی (نمونه موردی منطقه شمال غرب کشور)

بررسی نابرابری و وجوه آن در محدوده های جغرافیایی مختلف در سالهای اخیر مورد توجه شدید برنامه ریزان و سیاستمداران قرار گرفته است. وجود نابرابری و ابعاد مختلف آن، از نشانه های مهم توسعه نیافتگی است زیرا در حقیقت کشورهایی که امروزه به عنوان کشورهای توسعه یافته شناخته می شوند ضمن اینکه از شاخصهای اقتصادی و اجتماعی بالا برخوردار هستند، توزیع درآمدها و امکانات نیز در آن جوامع نسبتا عادلانه است. اما در کشورهای توسعه نیافته هم مقادیر این شاخصها پایین و هم توزیع آن بسیار ناعادلانه است. نابرابریهای ناحیه ای برای ایران یک ویژگی محسوب می شود و پس از کشور برزیل مقام دوم را در جهان دارا می باشد. آنچه که بعنوان مسأله در این تحقیق مطرح است، نابرابر بودن میزان توسعه در میان شهرستانهای منطقه آذربایجان  می باشد. این تحقیق برآنست تا با استفاده از روشهای سطح بندی و طبقه بندی توسعه یافتگی به تقسیم بندی شهرستانهای منطقه مورد نظر استانهای آذربایجان شرقی وغربی واردبیل ازنظر شاخصهای انتخابی توسعه بپردازد. نتایج نشان می دهد که شهرستان هایی که متعلق به استان آذربایجان شرقی می باشند از سطح توسعه یافتگی بالایی نسبت به دو استان دیگر برخوردارند، همچنین شهرستان های استان آذربایجان غربی نسبت به استان اربیل از سطح توسعه یافتگی بهتری برخوردار هستند. پس می توان به این نتیجه رسید که سیاست های جغرافیایی و همچنین وجود قطب های قوی در استان در بالا بردن سطح توسعه سایر شهرستان ها می تواند، تأثیر گذار باشد.